ผมเป็นคำอารมณ์แบบนี้....
ผมจะเป็นคนหงุดหงินอารมณ์ร้อน
แบบว่าพอมีใครมาสั่งหรือมากวนใจ ในสิ่งที่เราคิดว่าเราทำดีแล้ว
ผมจะมีอาการหงุดหงิด อยากจะระเบิดออกมาไส่คนที่กำลังสั่งให้ เราทำ ในสิ่งที่เราทำอยุ่
แต่ก้อทำไม่ได้ ได้แต่เก็บไว้มาที่บ้าน แล้วเข้าไปในห้องนอน ระเบิดไส่ตัวเอง
ระเบิดไส่ตัวเองในที่นี้คือ การทำร้ายตัวเอง ไม่รุ่เป็นเพราะอะไรเหมือนกันว่าทำไมต้องทำ
คือผมจะ กำปั้นทุบตัวเอง ฝ่ามือตบหน้าตัวเอง
มันเป็นอะไรไม่รุ่ เหมือนว่าทำไมเราต้องโดนต่อว่า เราทำผิดมากขนาดนั้นเลยหรือ
ทำไมทำไม่ได้ดั่งใจคนอื่นเขาเลย
บางทีถ้ามันเก็บไว้ไม่ไหวผมก้อจะเดินไปห้องน้ำ แล้วระเบิดมันออกมา
ในห้องน้ำนั้นเลย
มันรู้สึดหงุดหงิด และเสียใจอย่างมาก
เช่นเหตุการนี้..
ผมยังเป็นนักศึกษาเรียนปี 4
ผมไม่ได้ขยันอะไรมากมายหรอก แต่ผมก้อเรียนไปด้วยทำงานไปด้วย
พ่อกับแม่ผมอยู่ต่างประเทศทำงาน ฐานะก็ปลานกลาง
พ่อกับแม่ผมไม่อยากให้ผมทำงาน
ผมเลยได้แอบทำงานพาททามที่ร้านแห่งหนึ่ง ที่ทำงานนี้เพราะอยากช่วยเบาภาระพ่อแม่
บางเดือนก้อได้ 4000 บางเดือนก้อ 6000 แล้วแต่เวลาการทำงานของเรา
ผมทำงานได้ 5 เดือน มีเงินเก็บจากทำงาน 22000 ผมดีใจมากที่ได้แบ่งเบาพ่อแม่และมีเงินเก็บ
แต่วันนั้น ผมกำลังไปทำงาน พ่อกะแม่โทรมา แล้วรู้ว่าผมไปทำงานพาททาม
พ่อกะแม่ก้อว่าให้ ว่าพ่อและแม่ไม่มีตังใหใช้หรือถึงอยากทำงานเหนื่อยลำบาค
แม่พูดอยู่เกือบชั่วโมง ไม่ใช่ว่าผมไม่ฟังนะ ผมฟังและเก็บไว้ในใจได้แต่ตอบว่าครับๆ ๆ อย่างเดียว
พอแม่วางเท่านั้นแหละผมเดินไปลาออกจากที่ทำงาน และไม่พูดอะไรนอกจากคำว่าลาออก
เมื่อเซ็นลาออกเสร็จ ผมรีบเดินไปห้องน้ำ รองเท้าฟาดหน้าตัวเอง กำปั้นทุบตามตัว
ร้องไห้ในห้องน้ำ เกือบ 10 นาที พอกลับถึงห้องก้อยังทำร้ายตัวเองเหมือนเดิม กัดแขนกัดขา แต่ไม่ใช้ ของมีคมนะ
มันรู้สึกโมโหมาก.. มากที่สุดในชีวิตผม
แต่ถ้าเป็นเรื่องอื่นๆ ก้อใช่ ว่าผมจะไม่ทำไร นะ ถ้ามันหงุดหงิดสุดๆ จนทนไม่ได้ผม จะไม่ระเบิดไส่ใคร จะเก็บมาระเบิดไส่ตัวเอง
ผมเลยอยากถามว่าพอมีฝครจะแนะนำผมได้บ้างว่าผมควรทำยังไงกับอารมณ์แบบนี้ของผม
ถ้าบอกใ้หไปหาหมอ ผมไปนะ ก้อได้แค่ยาแก้เครียด
แนะนำผมหน่อยครับ ผมควรจัดการกับมันยังไง
ผมจะเป็นคนหงุดหงินอารมณ์ร้อน
แบบว่าพอมีใครมาสั่งหรือมากวนใจ ในสิ่งที่เราคิดว่าเราทำดีแล้ว
ผมจะมีอาการหงุดหงิด อยากจะระเบิดออกมาไส่คนที่กำลังสั่งให้ เราทำ ในสิ่งที่เราทำอยุ่
แต่ก้อทำไม่ได้ ได้แต่เก็บไว้มาที่บ้าน แล้วเข้าไปในห้องนอน ระเบิดไส่ตัวเอง
ระเบิดไส่ตัวเองในที่นี้คือ การทำร้ายตัวเอง ไม่รุ่เป็นเพราะอะไรเหมือนกันว่าทำไมต้องทำ
คือผมจะ กำปั้นทุบตัวเอง ฝ่ามือตบหน้าตัวเอง
มันเป็นอะไรไม่รุ่ เหมือนว่าทำไมเราต้องโดนต่อว่า เราทำผิดมากขนาดนั้นเลยหรือ
ทำไมทำไม่ได้ดั่งใจคนอื่นเขาเลย
บางทีถ้ามันเก็บไว้ไม่ไหวผมก้อจะเดินไปห้องน้ำ แล้วระเบิดมันออกมา
ในห้องน้ำนั้นเลย
มันรู้สึดหงุดหงิด และเสียใจอย่างมาก
เช่นเหตุการนี้..
ผมยังเป็นนักศึกษาเรียนปี 4
ผมไม่ได้ขยันอะไรมากมายหรอก แต่ผมก้อเรียนไปด้วยทำงานไปด้วย
พ่อกับแม่ผมอยู่ต่างประเทศทำงาน ฐานะก็ปลานกลาง
พ่อกับแม่ผมไม่อยากให้ผมทำงาน
ผมเลยได้แอบทำงานพาททามที่ร้านแห่งหนึ่ง ที่ทำงานนี้เพราะอยากช่วยเบาภาระพ่อแม่
บางเดือนก้อได้ 4000 บางเดือนก้อ 6000 แล้วแต่เวลาการทำงานของเรา
ผมทำงานได้ 5 เดือน มีเงินเก็บจากทำงาน 22000 ผมดีใจมากที่ได้แบ่งเบาพ่อแม่และมีเงินเก็บ
แต่วันนั้น ผมกำลังไปทำงาน พ่อกะแม่โทรมา แล้วรู้ว่าผมไปทำงานพาททาม
พ่อกะแม่ก้อว่าให้ ว่าพ่อและแม่ไม่มีตังใหใช้หรือถึงอยากทำงานเหนื่อยลำบาค
แม่พูดอยู่เกือบชั่วโมง ไม่ใช่ว่าผมไม่ฟังนะ ผมฟังและเก็บไว้ในใจได้แต่ตอบว่าครับๆ ๆ อย่างเดียว
พอแม่วางเท่านั้นแหละผมเดินไปลาออกจากที่ทำงาน และไม่พูดอะไรนอกจากคำว่าลาออก
เมื่อเซ็นลาออกเสร็จ ผมรีบเดินไปห้องน้ำ รองเท้าฟาดหน้าตัวเอง กำปั้นทุบตามตัว
ร้องไห้ในห้องน้ำ เกือบ 10 นาที พอกลับถึงห้องก้อยังทำร้ายตัวเองเหมือนเดิม กัดแขนกัดขา แต่ไม่ใช้ ของมีคมนะ
มันรู้สึกโมโหมาก.. มากที่สุดในชีวิตผม
แต่ถ้าเป็นเรื่องอื่นๆ ก้อใช่ ว่าผมจะไม่ทำไร นะ ถ้ามันหงุดหงิดสุดๆ จนทนไม่ได้ผม จะไม่ระเบิดไส่ใคร จะเก็บมาระเบิดไส่ตัวเอง
ผมเลยอยากถามว่าพอมีฝครจะแนะนำผมได้บ้างว่าผมควรทำยังไงกับอารมณ์แบบนี้ของผม
ถ้าบอกใ้หไปหาหมอ ผมไปนะ ก้อได้แค่ยาแก้เครียด